KERSTMIS 2010

Dat het een andere Kerst zou worden dan andere jaren, dat was wel duidelijk. Omdat ons huis ook nogal chaotisch is - de schilders zijn nog tot en met vrijdag bezig geweest - is er er in ons huis niet veel mogelijkheid geweest de sfeer van Kerst op te roepen door middel van versiering. Door de bloemen van de kerk, de kerststukjes (van diverse vrienden) en de kerstballen van Joep en Daniëlle is het er echter toch nog wel enigszins op gaan lijken. Onze dank voor jullie bijdragen natuurlijk. 
Aan de andere kant blijkt ook nu weer, dat voor een goede Kerst niet veel meer nodig is dan


het goede gezelschap (in den lijve of via de telefoon, mail of sms) van mensen die je na staan. Voor ons is deze Kerst ondanks alles daardoor nog een hele goede geworden. Twee weken geleden zag alles er immers nog heel somber uit en nu hebben we zowel gisteren als vandaag met het gezin kunnen eten in Rijndam. Voor Peter Paul weliswaar inspannend, maar ook toch wel het hoogtepunt van de dag. Hij was namelijk de enige klinische patiënt, die dit weekend niet naar huis mocht en dan is een beetje gezelschap natuurlijk best prettig om de dag door te komen.

Kerst is ook een goed moment om even stil te staan en de zegeningen te tellen. Van hopeloos naar hoop is in letters gemeten een klein verschil, maar een wereld in gevoelens. Hoewel wij duidelijk zien dat er nog een lange weg voor Peter Paul te gaan is, durven wij ook wel hoop te koesteren. Dag na dag zullen wij hem proberen te helpen en te begeleiden in het traject. Morgen is de eerste echte revalidatiedag voor hem met een "echt" programma. Ouders worden gevraagd elke week één dag mee te lopen. Wij hebben hiervoor de maandag vastgelegd. Ook omdat op maandagen de ouderbesprekingen zijn, waarbij het revalidatieteam met ons de vorderingen en plannen voor Peter Paul bespreekt. Morgen is dus ook voor ons de eerste dag van dit nieuwe traject!

Jessica Nijhout