....Also sprach Peter Paul....

We hebben nu 2 keer eerder een bericht van Peter Paul op de blog gezet. We hebben hem een schrift gegeven waarin hij 'zijn ei' kwijt kan en met hem afgesproken dat wanneer hij graag wil dat het op de blog gezet wordt, hij er duidelijk: 'Blog' bij zet.
Vandaag troffen we het volgende 'Blog'-bericht aan:

Rotterdam
Alweer mijn vierde dag hier en nog steeds geen idee hoe lang nog te gaan. Kerstviering was wel iets anders dan vorige jaren maar het is leuk gebleken ondanks de plek waar we het gevierd hebben. In deze eerste vier dagen heb ik vooral van iedereen te horen gekregen ik mijn geduld moet bewaren. Maar gelukkig wees de eerste fysieke test uit dat mijn conditie goed is op te krikken.
 Helaas wilde niemand een gok doen hoe lang het zou duren voordat mijn hoofd de oude zou zijn, dus genoeg reden voor mij om ze te laten zien dat ik klaar ben om eraan te gaan werken. Stiekem hoop ik op een korte revalidatietijd daarvoor, dus was het wel even schrikken toen mijn moeder 3 à 4 maanden zei. Gelukkig zei een arts hier dat dat maximaal was en dat hij dat voor mij niet zag gebeuren als ik doorga zoals ik bezig ben. Dagen zijn hier lang en eenzaam, maar mijn ouders steunen me en geven me het gevoel dat ik het sneller kan. Voorlopig is het de eerste weken doorkomen want ze hebben ook al gezegd dat ze het schema meer als richtlijn gaan gebruiken naarmate de weken vorderen en dat ik hier zelfs mag voetballen als het kan.
Peter Paul  

Het is duidelijk dat het aan motivatie niet ontbreekt bij Pepe; het is voor hem -op dit moment- moeilijk te accepteren dat rust zijn grootste vriend is en dat, wanneer hij deze marathon met een, in alle opzichten goed resultaat wil uitlopen, hij dat -gezien zijn conditie- stapje voor stapje zal moeten doen. 
Vrij naar Pierre de Coubertin: "Het feit dat je mag meedoen, is al een winst".

Hans Nijhout