.....COMING HOME.....!!!!

Toen Peter Paul de blog zelf begon te vullen, ben ik gestopt met schrijven. We zijn de blog op aanraden van de mensen op de IC van MCH Westeinde begonnen, om enerzijds de vele belangstellenden op de hoogte te houden en anderzijds als een soort therapie. Lieve mensen van de IC van MCH Westeinde: jullie zijn fantastisch! We hebben ervaren hoe goed en rijk de medische zorg in Nederland is en hoe deskundig en tegelijkertijd mensgericht de mensen in de zorg zijn. Dank daarvoor.

Ook de vele mensen, die meeleefden en hartverwarmende reactie gaven. Jullie hebben Peter Paul en ons echt geholpen om met deze gebeurtenis om te gaan en er positief naar te blijven kijken. Uit de meest onverwachte hoeken werd en wordt er (nog steeds)meegeleefd; ook jullie zijn fantastisch. We hebben dit jaar niet de rust gehad om jullie een fatsoenlijke Kerstgroet of Nieuwjaarswens te sturen of jullie persoonlijk te bedanken, maar jullie kunnen er van op aan dat het stuk voor stuk meer dan gewaardeerd werd. Ook jullie zijn fantastisch.

Waarom ik de blog nog een keer aanvul, is het feit dat we afgelopen maandag positieve berichten hebben mogen ontvangen.
Zoals het er nu voorstaat, zal Pepe 25 februari ontslagen worden van de klinische behandeling in Rijndam RC. Hij komt weer thuis!!!

Bericht van Pepe van thuis

Ik denk ik schrijf maar weer eens wat zodat mensen die mij volgen weten hoe het met mij gaat en weten wat ik de afgelopen anderhalve week heb gedaan.

Nou allereerst het gaat echt heel goed met mij. Ik voel me alweer helemaal de "oude". Jammer dat je dan weet dat je hersenbeschadiging hebt. Maar ik ben positief over mijn herstel en de artsen zijn dat ook. Ze waren verbaasd dat ik zulke sprongen maakte, een goed teken dus. Doordat mijn herstel zo voorspoedig loopt (weet niet waar het moet eindigen het herstel dus geen vragen over wanneer ik hier dan weg mag), mag ik nu al hele weekenden naar huis. Thuis doe ik niet heel veel bijzonders en iedereen is en blijft gewoon bezig met het werk wat hij of zij moet doen.

Persoonlijk bericht

Een berichtje van mezelf voor een keertje, want ik had toch een vrije middag.

Nou het hoogte punt de afgelopen week was toch wel het dagje verlof wat ik had. Alleen het rare was dat het voor mij leek alsof ik nooit weg was geweest, omdat iedereen gewoon deed wat hij/zij altijd in het weekend deed. Dus ik voelde me thuis ook even geen patiënt, zoals ze op rijndam me af en toe wel nog behandelen. Ik ben ook langs de plek van het ongeluk gewandeld, maar gelukkig geen nare gevoelens of terugkomende beelden. Wel had ik het wat moeilijker met de kleren, die me ouders bewaard hadden, vol met bloed. Dan krijg ik langzaam wel een beeld hoe ik daar gelegen moet hebben langs de weg. Verder heb ik thuis niet heel veel bijzonders gedaan en vooral mijn schema gevolgd.

....4 Weken geleden......! Ik mag een dagje naar huis !

Het is op de kop af 4 weken geleden dat Peter Paul ons allemaal heeft laten schrikken (zwak uitgedrukt). Vandaag zet hij weer een stapje in de goede richting. Hij heeft vanavond te horen gekregen dat hij zondag een 'dagje' naar huis mag. Je kan je voorstellen dat dit bericht door hem met vreugde ontvangen is. Het is voor hem een bevestiging dat hij progressie boekt en dat is goed voor de motivatie. Nu ging dat al een stuk beter sinds het begin van deze week, want de therapieën zijn geïntensiveerd en dat blijkt in alle opzichten een positief effect te sorteren. Hoe hij dat zelf ervaart? Lees de volgende bijdrage (van gisteren) uit zijn blogschrift maar:

Wat gaat 2011 ons brengen.......?

Daar waar ons neefje Joep (die over 14 dagen 7 wordt) trots wist te melden dat hij op Oudjaarsavond tot na 12 uur was opgebleven, heeft Peter Paul het nieuwe jaar slapend ingeluid. Verstandig, want rust is het medicijn om weer de oude te worden. Hij heeft het volgende blogbericht geschreven:

Rotterdam

Laat ik eerst jullie een gelukkig en gezond nieuwjaar wensen.

....Also sprach Peter Paul....

We hebben nu 2 keer eerder een bericht van Peter Paul op de blog gezet. We hebben hem een schrift gegeven waarin hij 'zijn ei' kwijt kan en met hem afgesproken dat wanneer hij graag wil dat het op de blog gezet wordt, hij er duidelijk: 'Blog' bij zet.
Vandaag troffen we het volgende 'Blog'-bericht aan:

Rotterdam
Alweer mijn vierde dag hier en nog steeds geen idee hoe lang nog te gaan. Kerstviering was wel iets anders dan vorige jaren maar het is leuk gebleken ondanks de plek waar we het gevierd hebben. In deze eerste vier dagen heb ik vooral van iedereen te horen gekregen ik mijn geduld moet bewaren. Maar gelukkig wees de eerste fysieke test uit dat mijn conditie goed is op te krikken.

KERSTMIS 2010

Dat het een andere Kerst zou worden dan andere jaren, dat was wel duidelijk. Omdat ons huis ook nogal chaotisch is - de schilders zijn nog tot en met vrijdag bezig geweest - is er er in ons huis niet veel mogelijkheid geweest de sfeer van Kerst op te roepen door middel van versiering. Door de bloemen van de kerk, de kerststukjes (van diverse vrienden) en de kerstballen van Joep en Daniëlle is het er echter toch nog wel enigszins op gaan lijken. Onze dank voor jullie bijdragen natuurlijk. 
Aan de andere kant blijkt ook nu weer, dat voor een goede Kerst niet veel meer nodig is dan

Mijn nieuwe 'thuis' voor de komende tijd........

Donderdag 23 december hebben we Peter Paul naar Revalidatiecentrum Rijndam (RCR) in Rotterdam gebracht. Een intensieve kennismakingsdag hebben hem en ons doen beseffen dat dit voor de komende tijd wel zijn 'thuis' zal zijn. Om te kunnen vaststellen 'waar hij staat' is hij in een prikkelvrije kamer gehuisvest, zodat hij maximaal rust krijgt en zal hij maandag 27/12 zijn programma beginnen.

Iedereen kan een marathon lopen; 't is een kwestie van de ene voet voor de ander zetten......

Vandaag een grote stap kunnen zetten in de richting van de meet van Peter Paul's 42.195 meter. Hij heeft bericht gehad dat hij a.s. donderdag een plaats heeft gekregen in het Revalidatiecentrum Rijndam, Westersingel 300 in Rotterdam (http://www.rijndam.nl/). Daar zal hij in de klinische revalidatie voor NAH (niet aangeboren hersenletsel) worden opgenomen (als je het wil nalezen wat dat betekent, kan je op de site kijken onder het tabje: revalideren, kinderen & jongeren (linkerkolom) en dan onder aan de pagina: nah).

Je kan je wellicht voorstellen dat we hier erg blij mee zijn,

...Is geen bericht goed bericht?....

De afgelopen dagen zijn we veel gebeld door volgers van de blog met de vraag of het allemaal wel goed ging. De blog werd immers niet meer bijgewerkt....
We hadden ons niet gerealiseerd dat het niet bijwerken van de blog dat effect zou kunnen hebben, maar ik kan jullie, met dank voor al het hartverwarmend medeleven, melden dat Pepe stapje voor stapje, vooral fysiek, vooruitgang boekt.Tweemaal daags komt de fysiotherapeut langs en doet hij gedurende 5 tot 10 minuten oefeningen, waarbij hij inmiddels, onder begeleiding, de gang op en neer kan lopen/waggelen. Ook moet hij, tijdens het eten (donderdag voor het eerst vast voedsel), in een stoel zitten. Dat dit allemaal erg inspannend is, blijkt wel uit het feit dat hij dit laat volgen door langere periodes van diepe slaap.