Persoonlijk bericht

Een berichtje van mezelf voor een keertje, want ik had toch een vrije middag.

Nou het hoogte punt de afgelopen week was toch wel het dagje verlof wat ik had. Alleen het rare was dat het voor mij leek alsof ik nooit weg was geweest, omdat iedereen gewoon deed wat hij/zij altijd in het weekend deed. Dus ik voelde me thuis ook even geen patiënt, zoals ze op rijndam me af en toe wel nog behandelen. Ik ben ook langs de plek van het ongeluk gewandeld, maar gelukkig geen nare gevoelens of terugkomende beelden. Wel had ik het wat moeilijker met de kleren, die me ouders bewaard hadden, vol met bloed. Dan krijg ik langzaam wel een beeld hoe ik daar gelegen moet hebben langs de weg. Verder heb ik thuis niet heel veel bijzonders gedaan en vooral mijn schema gevolgd.

Op Rijndam beginnen ze mij ook steeds meer dingen zelf te laten doen, omdat ze doorkrijgen dat ik gewoon nog heel veel kan. Deze week heb ik tests om te kijken wat nog niet helemaal loopt in mijn hersenen zoals het zou moeten. Maar aangezien ik nog niet echt op een hele erge manier in de steek ben gelaten door mijn hersenen, kijk ik ook hier met vertrouwen naar uit.

Ze gaan hier deze week kijken of ik het hele weekend naar huis mag. Maar voorlopig weet ik dat nog niet.

Peter Paul