Bericht van Pepe van thuis

Ik denk ik schrijf maar weer eens wat zodat mensen die mij volgen weten hoe het met mij gaat en weten wat ik de afgelopen anderhalve week heb gedaan.

Nou allereerst het gaat echt heel goed met mij. Ik voel me alweer helemaal de "oude". Jammer dat je dan weet dat je hersenbeschadiging hebt. Maar ik ben positief over mijn herstel en de artsen zijn dat ook. Ze waren verbaasd dat ik zulke sprongen maakte, een goed teken dus. Doordat mijn herstel zo voorspoedig loopt (weet niet waar het moet eindigen het herstel dus geen vragen over wanneer ik hier dan weg mag), mag ik nu al hele weekenden naar huis. Thuis doe ik niet heel veel bijzonders en iedereen is en blijft gewoon bezig met het werk wat hij of zij moet doen.



Nou wat ik heb gedaan sinds vorige week woensdag (12 jan) is best veel. Nadat ik op donderdag had gehoord dat ik in het weekend naar huis mocht, kwamen mijn oom en mijn nichtje (Paul en Sophie) op bezoek. Nadat mijn tante en mijn andere nichtje dat vorige week al hadden gedaan, wilden zij ook wel zien hoe het mij ging. Ook daar weer verbazing over hoe het met mij ging. Zaterdag ging ik naar huis ('s ochtends vroeg) en die middag ben ik naar de kapper geweest zodat mijn haar er weer goed uit zag. Het weekend is verder rustig verlopen. Afgelopen maandag hebben mijn ouders met de artsen vergaderd over mijn herstel, veel positieve berichten hoorden ze daar. Ik mag nu met groepstherapieën meedoen, wat inhoudt dat ik met de houtgroep mee mag doen (een beetje zoals techniek in de eerste), fitnessgroep, zwemgroep enzo. Donderdag heb ik na de zege van Ajax op Feyenoord de hele dag rondgelopen met mijn Ajax-sjaal daar, wat me niet in dank werd afgenomen. Ach je bent maar één keer in Rotterdam hè?

Ik ben woensdag ook weer begonnen met school. De moeilijkste sommen met wiskunde kan ik zelf niet meer, maar als ik in mijn uitwerkingenboek kijk denk ik: oh ja. Het is niet zo dat het allemaal hocuspocus voor mij is. Ik herken het wel nog allemaal, maar het gaat niet meer zoals voor het ongeluk. Hopelijk is het een kwestie van veel doen en komt het dan allemaal weer terug.

Dit weekend ben ik ook weer langs mijn voetbalclub geweest. Ik kreeg van al mijn teamgenoten een warm welkom en mensen daar zeiden dat ik er goed uit zag. Maar ik heb ze ook duidelijk gezegd dat dit seizoen voor mij voorbij is en dat ik misschien aan het eind van het seizoen met hun mee ga trainen voor volgend seizoen. Dat snapten ze.

Peter Paul