Ik denk ik schrijf maar weer eens wat zodat mensen die mij volgen weten hoe het met mij gaat en weten wat ik de afgelopen anderhalve week heb gedaan.
Nou allereerst het gaat echt heel goed met mij. Ik voel me alweer helemaal de "oude". Jammer dat je dan weet dat je hersenbeschadiging hebt. Maar ik ben positief over mijn herstel en de artsen zijn dat ook. Ze waren verbaasd dat ik zulke sprongen maakte, een goed teken dus. Doordat mijn herstel zo voorspoedig loopt (weet niet waar het moet eindigen het herstel dus geen vragen over wanneer ik hier dan weg mag), mag ik nu al hele weekenden naar huis. Thuis doe ik niet heel veel bijzonders en iedereen is en blijft gewoon bezig met het werk wat hij of zij moet doen.
"YOU'LL NEVER WALK ALONE": De wapenspreuk van Liverpool, Peter Paul's favoriete voetbalclub. Dat deze spreuk nu zo toepasselijk is, had hij niet kunnen vermoeden. Deze blog is in het leven geroepen om 'niet alleen te hoeven lopen'. Peter Paul niet, maar ook degene die hem dierbaar zijn en met hem meeleven niet. We zijn er zeker van dat hij dit meeleven op een of andere manier zal voelen. Immers: !"YOU'LL NEVER WALK ALONE"!
zondag 23 januari 2011
woensdag 12 januari 2011
Persoonlijk bericht
Een berichtje van mezelf voor een keertje, want ik had toch een vrije middag.
Nou het hoogte punt de afgelopen week was toch wel het dagje verlof wat ik had. Alleen het rare was dat het voor mij leek alsof ik nooit weg was geweest, omdat iedereen gewoon deed wat hij/zij altijd in het weekend deed. Dus ik voelde me thuis ook even geen patiënt, zoals ze op rijndam me af en toe wel nog behandelen. Ik ben ook langs de plek van het ongeluk gewandeld, maar gelukkig geen nare gevoelens of terugkomende beelden. Wel had ik het wat moeilijker met de kleren, die me ouders bewaard hadden, vol met bloed. Dan krijg ik langzaam wel een beeld hoe ik daar gelegen moet hebben langs de weg. Verder heb ik thuis niet heel veel bijzonders gedaan en vooral mijn schema gevolgd.
Nou het hoogte punt de afgelopen week was toch wel het dagje verlof wat ik had. Alleen het rare was dat het voor mij leek alsof ik nooit weg was geweest, omdat iedereen gewoon deed wat hij/zij altijd in het weekend deed. Dus ik voelde me thuis ook even geen patiënt, zoals ze op rijndam me af en toe wel nog behandelen. Ik ben ook langs de plek van het ongeluk gewandeld, maar gelukkig geen nare gevoelens of terugkomende beelden. Wel had ik het wat moeilijker met de kleren, die me ouders bewaard hadden, vol met bloed. Dan krijg ik langzaam wel een beeld hoe ik daar gelegen moet hebben langs de weg. Verder heb ik thuis niet heel veel bijzonders gedaan en vooral mijn schema gevolgd.
donderdag 6 januari 2011
....4 Weken geleden......! Ik mag een dagje naar huis !
Het is op de kop af 4 weken geleden dat Peter Paul ons allemaal heeft laten schrikken (zwak uitgedrukt). Vandaag zet hij weer een stapje in de goede richting. Hij heeft vanavond te horen gekregen dat hij zondag een 'dagje' naar huis mag. Je kan je voorstellen dat dit bericht door hem met vreugde ontvangen is. Het is voor hem een bevestiging dat hij progressie boekt en dat is goed voor de motivatie. Nu ging dat al een stuk beter sinds het begin van deze week, want de therapieën zijn geïntensiveerd en dat blijkt in alle opzichten een positief effect te sorteren. Hoe hij dat zelf ervaart? Lees de volgende bijdrage (van gisteren) uit zijn blogschrift maar:
zondag 2 januari 2011
Wat gaat 2011 ons brengen.......?
Daar waar ons neefje Joep (die over 14 dagen 7 wordt) trots wist te melden dat hij op Oudjaarsavond tot na 12 uur was opgebleven, heeft Peter Paul het nieuwe jaar slapend ingeluid. Verstandig, want rust is het medicijn om weer de oude te worden. Hij heeft het volgende blogbericht geschreven:
Rotterdam
Laat ik eerst jullie een gelukkig en gezond nieuwjaar wensen.
Rotterdam
Laat ik eerst jullie een gelukkig en gezond nieuwjaar wensen.
Abonneren op:
Posts (Atom)