.....COMING HOME.....!!!!

Toen Peter Paul de blog zelf begon te vullen, ben ik gestopt met schrijven. We zijn de blog op aanraden van de mensen op de IC van MCH Westeinde begonnen, om enerzijds de vele belangstellenden op de hoogte te houden en anderzijds als een soort therapie. Lieve mensen van de IC van MCH Westeinde: jullie zijn fantastisch! We hebben ervaren hoe goed en rijk de medische zorg in Nederland is en hoe deskundig en tegelijkertijd mensgericht de mensen in de zorg zijn. Dank daarvoor.

Ook de vele mensen, die meeleefden en hartverwarmende reactie gaven. Jullie hebben Peter Paul en ons echt geholpen om met deze gebeurtenis om te gaan en er positief naar te blijven kijken. Uit de meest onverwachte hoeken werd en wordt er (nog steeds)meegeleefd; ook jullie zijn fantastisch. We hebben dit jaar niet de rust gehad om jullie een fatsoenlijke Kerstgroet of Nieuwjaarswens te sturen of jullie persoonlijk te bedanken, maar jullie kunnen er van op aan dat het stuk voor stuk meer dan gewaardeerd werd. Ook jullie zijn fantastisch.

Waarom ik de blog nog een keer aanvul, is het feit dat we afgelopen maandag positieve berichten hebben mogen ontvangen.
Zoals het er nu voorstaat, zal Pepe 25 februari ontslagen worden van de klinische behandeling in Rijndam RC. Hij komt weer thuis!!!

Bericht van Pepe van thuis

Ik denk ik schrijf maar weer eens wat zodat mensen die mij volgen weten hoe het met mij gaat en weten wat ik de afgelopen anderhalve week heb gedaan.

Nou allereerst het gaat echt heel goed met mij. Ik voel me alweer helemaal de "oude". Jammer dat je dan weet dat je hersenbeschadiging hebt. Maar ik ben positief over mijn herstel en de artsen zijn dat ook. Ze waren verbaasd dat ik zulke sprongen maakte, een goed teken dus. Doordat mijn herstel zo voorspoedig loopt (weet niet waar het moet eindigen het herstel dus geen vragen over wanneer ik hier dan weg mag), mag ik nu al hele weekenden naar huis. Thuis doe ik niet heel veel bijzonders en iedereen is en blijft gewoon bezig met het werk wat hij of zij moet doen.

Persoonlijk bericht

Een berichtje van mezelf voor een keertje, want ik had toch een vrije middag.

Nou het hoogte punt de afgelopen week was toch wel het dagje verlof wat ik had. Alleen het rare was dat het voor mij leek alsof ik nooit weg was geweest, omdat iedereen gewoon deed wat hij/zij altijd in het weekend deed. Dus ik voelde me thuis ook even geen patiënt, zoals ze op rijndam me af en toe wel nog behandelen. Ik ben ook langs de plek van het ongeluk gewandeld, maar gelukkig geen nare gevoelens of terugkomende beelden. Wel had ik het wat moeilijker met de kleren, die me ouders bewaard hadden, vol met bloed. Dan krijg ik langzaam wel een beeld hoe ik daar gelegen moet hebben langs de weg. Verder heb ik thuis niet heel veel bijzonders gedaan en vooral mijn schema gevolgd.

....4 Weken geleden......! Ik mag een dagje naar huis !

Het is op de kop af 4 weken geleden dat Peter Paul ons allemaal heeft laten schrikken (zwak uitgedrukt). Vandaag zet hij weer een stapje in de goede richting. Hij heeft vanavond te horen gekregen dat hij zondag een 'dagje' naar huis mag. Je kan je voorstellen dat dit bericht door hem met vreugde ontvangen is. Het is voor hem een bevestiging dat hij progressie boekt en dat is goed voor de motivatie. Nu ging dat al een stuk beter sinds het begin van deze week, want de therapieën zijn geïntensiveerd en dat blijkt in alle opzichten een positief effect te sorteren. Hoe hij dat zelf ervaart? Lees de volgende bijdrage (van gisteren) uit zijn blogschrift maar:

Wat gaat 2011 ons brengen.......?

Daar waar ons neefje Joep (die over 14 dagen 7 wordt) trots wist te melden dat hij op Oudjaarsavond tot na 12 uur was opgebleven, heeft Peter Paul het nieuwe jaar slapend ingeluid. Verstandig, want rust is het medicijn om weer de oude te worden. Hij heeft het volgende blogbericht geschreven:

Rotterdam

Laat ik eerst jullie een gelukkig en gezond nieuwjaar wensen.